မကွေးကနေ စလိုက်တဲ့ ဒေသန္တရ အမိန့်တဲ့ ။ ဆိုင်ကယ် တစီးတည်းပေါ် ယောကျ်ားလေး နှစ်ယောက် မစီးရတဲ့ ။
ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ ဆိုင်ကယ်တွေ နဲ့ ပစ်ခတ် ထွက်ပြေးကြလို့ တဲ့ ။ ဖြစ်ရမှာက ယောကျာ်းလေး နှစ်ယောက်စီးလာရင် ခေါ်ယူစစ်ဆေး ဘာမှ မပါရင် ဆက်သွားခိုင်းရမှာ မဟုတ်ဖူးလား ။
အခုတော့ အဲသလို မစစ်ဆေးချင်ပဲ စောက်ပျင်းကြီးပြီး လွယ်လွယ်ပဲ အမိန့်ထုတ်လိုက်တယ် ။ ကဲ ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီ ဆွဲစားနေရတဲ့ လူတန်းစား နဲ့ ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီလေး အားကိုးပြီး သွားလာ စီးပွားရှာနေရတဲ့ ပြည်သူတွေ နဲ့ မှီခိုသူတွေ အတွက် ဘာစဥ်းစားပေးထားသလဲ ။
အခုဆို ဟိုနေရာကလည်း ဒေသန္တရအမိန့် ဒီနေရာကလည်း ဒေသန္တရ အမိန့် နဲ့ တချို့နေရာတွေဆို လွယ်လွယ်ပဲ နှစ်ယောက်မစီးရ တဲ့ ကျား မ တောင် မခွဲတော့ဘူး ။
ကျနော်ကတော့ သက်ဆိုင်ရာ လုံခြုံရေး တာဝန်ယူထားကြတဲ့ နယ်လုံဝန်ကြီးတွေ ရဲ့ ခပ်စုတ်စုတ် အမိန့်တွေကို အံ့သြမိတယ် ။ ကိုယ်သက်သာ ပြီးရော ဆိုပြီး အမိန့်တခုရဲ့ နောက်ဆက်တွဲကို မတွေးပဲ လွယ်လွယ်ထုတ်ပြန်ရဲတဲ့ ကျက်သရေတုံး စီမံခန့်ခွဲမှုတွေကိုပေါ့ ဗျာ ။
ကဲ ပင်စင်ထုတ်မယ့် အဖိုးကြီးတွေ ဆိုင်ကယ်နဲ့ မသွားလို့ အခု အမိန့်ထုတ်တဲ့ ဒေသအာဏာပိုင်တွေက လိုက်ပို့မှာလား ။
ဆိုင်ကယ်တစီးပဲ ရှိတဲ့ မိသားစုက ဆယ်တန်းကျောင်းသား ကျောင်းလိုက်ပို့တော့ ဘယ်လိုပို့ကြမလဲ ။
ကယ်ရီ ဆွဲစားနေရတဲ့ သူတွေ ဝင်ငွေမရှိတော့ ခိုးစားကြရမှာလား ။
နစက အနေနဲ့လည်း ဒေသအာဏာပိုင်တွေ ပေါက်ကရလုပ်နေရင် ထိမ်းသိမ်းပေးကြပါအုံး ။ တော်တော် စိတ်ပျက်စရာကောင်းတဲ့ အလွယ်ကြိုက် အမိန့်တွေ ပြန်သုံးသပ်ကြည့်ကြပါအုံး ။
အင်း ငါကတော့ ဒီလို ခပ်ညံ့ညံ့အာဏာပိုင်တွေ နဲ့ ခပ်ပဲ့ပဲ့ အမိန့်တွေ မသက်ရောက်တဲ့ တိတ်ဆိတ်အေးချမ်းသော ဒေသမှာ မနိုင်ဝန် ထမ်းတယ် ဆိုချင်ဆိုပါစေတော့ အိချောပိုလေး နဲ့ သုံးညအိပ် လေးရက်လောက် ဟမ်းနီးမွန်း ထွက်ချင်တော့တာပါပဲ ။
ကိုရွှေမျိုးဝင်း
