အမျိုးသားရေးသမားဆိုတာ
ဗုဒ္ဓရဲ့ လော်ဘီတွေ ဖြစ်တယ်။
ဓမ္မရဲ့ လော်ဘီတွေ
သံဃာ့ရဲ့ လော်ဘီတွေလည်း ဖြစ်ပြန်တယ်။
ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တိုင်းရဲ့ လော်ဘီတွေလည်း
ဖြစ်ကောင်းဖြစ်ပြန်တယ်။ ဒါဆို အစ္စလာန်ကို မုန်းလား? ခရဇ်ယာန်ကို မုန်းလား ဟိန္ဒူကို မုန်းလားတဲ့။
အမျိုးသားရေးသမား ဘယ်နှစ်ယောက်ကများ အကြမ်းဖက်ပြီး အစ္စလာန်၊ ခရဇ်ယာန်၊ ဟိန္ဒူကို သတ်ဖူးသလဲ?
သို့သော်
ငါတို့ကို အာဏာဖြင့်၊
ငွေဖြင့်၊ မီဒီယာအားဖြင့် ပါတီအားဖြင့်
အမျိုးချစ်သူ ပျက်သုဉ်းရေးကို
အားသွန်းခွန်စိုက် လုပ်ခဲ့ကြသည်။
နောက်ဆုံး မဘသ အဖွဲ့ကြီး
ပျက်အောင်ဖျက်ပြီး ဗုဒ္ဓဘာသာကို အစွန်းရောက်လို့ ကမ္ဘာကို ချပြခဲ့ကြသည်။
ဒါတွေကို ဘယ်သူတွေ လုပ်ခဲ့လဲဆိုတော့ ဗုဒ္ဓဘာသာ အာဏာရ အစိုးရ ပါတီကြီးနဲ့ အပေါင်းအပါတွေ ဖြစ်သည်။
မဘသ ဆရာတော်ကြီးများ မျက်ရည်မကျသော်လည်း စိတ်ဆင်းရဲ ကိုယ်ဆင်းရဲ များစွာ ဖြစ်ခဲ့ကြရသည်။
မဘသနဲ့ မျိုးချစ်များကို ဗုဒ္ဓဘာသာ အစွန်းရောက် အမည်တပ်ပြီး ဘာသာခြားတွေဆီက ငွေအတွက် ဒေါ်လာအထပ်လိုက်နဲ့ အာဏာအတွက် မဲကို ရယူခဲ့သည်။
မိရိုးဖလာ ဗုဒ္ဓဘာသာ အဆင့်တောင် မရှိတဲ့ ကလေးတွေကို မဘသနဲ့ မျိုးချစ်တွေဟာ စိတ်ဓာတ်သေးသိမ်တယ် ဆိုတဲ့ မှိုင်းကို ရိုက်ထည့်
ဘာသာပေါင်းစုံ ညီညွတ်ရေးဆိုပြီး
ငွေနဲ့မျှားလိုက်ကြတာ ဘာသာတရားဆိုတာ အလကားဖြစ်သွားတယ်။
ဘုရားထက် ပုဂ္ဂိုလ်ကို ပါတီကို ပိုခင်တွယ်သွားတယ်။
ဘာသာရေးအသိတွေ အဆုံးအမတွေ
ပျောက်ကွယ်ကုန်တယ်။ ယဉ်ကျေးမှုတွေ ရိုက်ချိုးခံရတယ်။
ယောကျ်ားမိန်းမ အတူတူပဲဆိုတဲ့ စကား
မိန်းမကသာ ဘုရားမွေးတယ်ဆိုတဲ့စကား
ဒါကို အမှန်တရားလုပ်ပြီး အကြံသမားနှုတ်မှာ
ဒလန်ကုလားဖုတ်တဲ့ အခံသမားအရုပ် ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။
မိန်ခလေးတွေဟာ အရှက်တရား၊ အကြောက်တရား မရှိကြတော့ဘူး။ ယောက်ျားတွေနဲ့ အကုန်လိုက်တု ကြတော့တယ်။
သာရေးပဲဖြစ်ဖြစ်
နာရေးပဲဖြစ်ဖြစ်
အုပ်စုလိုက် အရက်ဘီယာသောက်ကြတာ မူးကြတာက ခေတ်မီသလိုလိုနဲ့ စိတ်ကြွပြီး လူရှေ့မရှောင် သူရှေ့မထား ဖောင်းဒိုင်းနေကြတာ
ပန်းခြံတွေ လမ်းမတွေမှာ မြင်မကောင်းဘူး။ ဒါလည်း သူတို့ အပြစ်တော့ မဟုတ်ပြန်ဘူး။ မြန်မာပြည် တည်းခိုးခန်းတွေက လူပြည့်နေတာကိုး။ ကွန်ဒုံးတွေတောင် ဈေးကွက်ထဲ ပြတ်ကုန်သတဲ့။
သံဃာနဲ့တရားကို မပြောနဲ့ ဘုရားတောင် ဘုရားလို့ မမြင်တော့ဘူး။ အကုသိုလ်တွေ ဖုံးလွှမ်းလာကြသည်။ သံဃာဆိုတာ ကိုးကွယ်ရာ ပေးလှူစရာကနေ ကဲ့ရဲ့စရာ လက်ဖြန့်တောင်းစရာ ဖြစ်အောင် လုပ်ခဲ့ကြတယ်။ တရားဆိုတာ အပြစ်တင်စရာ ရှုတ်ချစရာ ဖြစ်အောင် လုပ်ခဲ့ကြတယ်။
ပရိတ်ကြီး ဆယ့်တစ်သုတ်ဟာ ကိုးဗစ်မှာ ကုသိုလ်သမားအတွက် ရွတ်စရာ အားကိုးစရာ ဖြစ်ပေမယ့် သူတို့အတွက်တော့ ကိုးဗစ်မှာ လှောင်စရာ ပြောင်စရာ ဖြစ်နေကြတယ်။
ငါတို့ ဆန္ဒပြတာ လိုက်မလုပ်တဲ့သံဃာတွေကို မလှူကြနဲ့ အလကားဘုန်းကြီးတုတွေ ဓမ္မဘက်က မရပ်တဲ့ အဓမ္မသမားတွေတဲ့။ သူများလှူတာ ထိုင်စားနေတဲ့ အနေအစားချောင်လို့ ဘုန်းကြီးလုပ်နေကြသတဲ့။
အများလှူထားတဲ့ သံဃာငွေတွေကို ကိုးဗစ်ကာလမှာ ထုတ်မသုံးလို့ ဘယ်ဘုန်းကြီး ဘယ်သံဃာကို မလှူကြနဲ့တဲ့။
အာဏာအတွက် ပါတီစြဲ ပုဂ္ဂုလ်စွဲနဲ့ သူတော်ကောင်းတွေကို ပြစ်မှားလိုက်ကြတာ လက်နက်ဘေး၊ အငတ်ဘေး၊ ရောဂါဘေး ကပ်ကြီးသုံးပါ တစ်ပြိုင်တည်း ဆိုက်ကြရတယ်။
ရောဂါဘေးမှာ သံဃာတွေလည်း သေကြတယ် မလုပ်နဲ့။ သံဃာတွေ ဘဝနတ်ထံပျံလွန်တော် မူကြတာ ကောင်းရာ သုဂတိ လားကြမှာကွဲ့။ ကပ်ကြီးသုံးပါး ဆိုက်တဲ့အခါ ရောဂါကပ်နဲ့ သေသူတွေ နတ်ပြည်ရောက်သတဲ့။ ဘုရားအေဟာ ရှိတယ်။
ဒါပေမယ့် လူတိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူး။ ငါတို့ဖြစ်သလို ဒီရောဂါကပ်ဆိုးကြီး ဘယ်သူမှ မဖြစ်ကြပါစေနဲ့ဆိုတဲ့ ကုသိုလ် ဘာဝနာ စိတ်ကြောင့် ရောက်ကြရမှာ ဖြစ်တယ်။ အဲ့ဒီလို ဘာဝနာမျိုး သံဃာတွေမှာ အပြည့်ရှိတယ်။ ဒါကြောင့် အခမရတဲ့ ဗုဒ္ဓလော်ဘီ လုပ်နေကြတဲ့ အရေတွက်နိုင်တဲ့ ကုသိုလ်စိတ်တွေပေါ့။
ခင်ဗျားတို့ကတော့ အကုသိုလ်ပေါ် အကုသိုလ်ဆင့်နေကြတဲ့ သေကြစမ်း မသာတွေဆိုပြီး ဝမ်းသာနေကြတဲ့ အငတ်ဘေး လက်နက်ဘေး ရောဂါဘေး စိုက်နေကြတဲ့ အကုသိုလ်အကြီးစားတွေအတွက်ကတော့ ငရဲပြည်ပဲ။
ဒီဒီ ( ရွှေခြံသား )
