ယုံချင်ယုံ မယုံချင်နေပါ။
Wikipedia မှာ ဆိုထားတာက ရခိုင်ပြည်နယ်ထဲမှာ ၁၉၈၃ ခုနှစ်က ဘင်္ဂါလီ ၅၈၀,၀၀၀ ငါးသိန်းရှစ်သောင်းသာ ရှိရာမှ ၂၀၁၄ ခုနှစ်မှာ ၁,၄၀၀,၀၀၀ တစ်သန်းနဲ့လေးသိန်း ထိ၊ နှစ် ၃၀ အတွင်း ၃ ဆနီးပါး တိုးလာတယ်လို့ ရေးသားဖော်ပြထားပါတယ်။
အဲဒီ ဘင်္ဂါလီတို့ရဲ့ မွေးဖွားနှုန်း လူဦးရေတိုးနှုန်းက တစ်နှစ်ကို မူလလူဦးရေရဲ့ လေးရာခိုင်နှုန်းရှိတယ်ဆိုတာ ဖော်ပြနေပါတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံသား တိုင်းရင်းသားတွေရဲ့ လူဦးရေတိုးနှုန်းက တစ်နှစ်မှာ တစ်ရာခိုင်နှုန်းတောင် မပြည့်တတ်ပါ။ ဒီနှုန်းအတိုင်းသာ သွားမယ်ဆိုရင် -
နောက်အနှစ် ၁၀၀၊ သက္ကရာဇ် ၂၁၁၄ မှာ မြန်မာတိုင်းရင်းသားက ၁၃၅ သန်း၊ ဘင်္ဂါလီက သန်း ၇၀ ဖြစ်လာမယ်။ ဒါပေမယ့် မကြာပါဘူး၊ နောက်ထပ်နှစ် အစိတ်အကြာ ၂၁၄၀ ခုနှစ်မှာဆိုရင် -
မြန်မာတိုင်းရင်းသားတွေက ၁၇၃.၅ သန်းပဲ ရှိနေနိုင်ခြေမှာ ဘင်္ဂါလီက ၁၈၈.၅ သန်းဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံမှာ ဘင်္ဂါလီက လူဦးရေ Majority ဖြစ်သွားပါလိမ့်မယ်။
ကိုယ့်ကံကြမ္မာကိုယ်ဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့် ရှိတုန်းမှာ နောင်အနာဂတ်မျိုးဆက်တွေအတွက် ဖိအားမျိုးစုံကို ကြံ့ကံ့ခံပြီး ဘယ်လိုရပ်တည်ရမယ် ဆိုတဲ့ တိုင်းရင်းသားလူမျိုးစုများ အဓွန့်ရှည်ရေး လမ်းကြောင်းရပ်တည်ချက်ကို သမိုင်းပေးတာဝန်အဖြစ် ခံယူထားကြပါ။
သကာရည်ဆမ်းသော စကားများ နောက်ကွယ်တွင် ကောက်ကျစ်သော ရည်ရွယ်ချက် ရှိတတ်ပါတယ်။ ၎င်းတို့ ရည်မှန်းချက်ကို မြင်သိနားလည် သတိရှိဆင်ခြင်နိုင်ကြပါစေ။
Myo Min Htut မှ ကူးယူဖော်ပြသည်
ကဲ ဖတ်ကြည့် တွေးကြည့် ဒီလိုအဖြစ် ခံနိုင် လား
မဖြစ် စေချင် ဘာလုပ်ကြမလဲ ကိုယ်တိုင် စဉ်းစား
