သူများငိုရင်တောင် လိုက်ငိုတတ်တဲ့ ကျွန်တော်။ အိပ်ယာဝင် ပုံပြင်လေးတွေ နားထောင်ရင်း ပုံပြင်ထဲက မင်းသမီးလေးကို သနားပြီး မဆီမဆိုင် ငိုတတ်တဲ့ ကျွန်တော်။ သူများသေတာတို့၊ ခုလို ဒီပုံမှာ နွားရိုတ် အရိုတ်ခံနေရတာကို ကြည့်ပြီး ဘယ် လိုစိတ်နဲ့များ အားရနေနိုင်မှာလဲ?
ဒါ တို့သွေး တို့သား တို့ညီလေး ညီမလေးတွေ။ တိုင်းပြည်ရဲ့ ရ
တနာလေးတွေ။ ခုတော့တောထဲမယ် အစိမ်းခြွေ အခြွေခံနေရလေရဲ့။ ကျားကြီးကြောက်လို့ ရှင်ကြီးကိုး ရှင်ကြီးကျားထက်ဆိုးဆိုတာ အခု သိပြီလား။ အမေကျော် ဒွေးတော် လွန်းကြတာ မှတ်ပြီလားလို့ မျက်နှာစေ့စေ့ကြည့် မေးလိုက်ချင်ရဲ့။
လူမျိုးရေးအမုန်းစိတ်တွေ ရိုတ်သွင်းခံထားရသူတွေက မင်း
တို့ကို ရွှေပေါ်မြတင်၊ ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင် ထားမယ်များ ထင်နေ
သလား။ ဟိုသရုပ်ဆောင် တောထဲလာတယ်၊ ဒီလူရွှင်တော်
တောထဲလာတယ်နဲ့ သူတို့ ဘယ်နှစ်ခါ ထွက်တိုက်တာ မင်းတို့
မြင်လဲ။ ခေါင်းပွင့်ပြီး သေသွားကြသူတွေထဲ သူတို့တွေ ပါ
လား။
မြှောက်ပေးသူတွေပါလား၊ သူတို့သားသမီးတွေပါလား။ ဖြေကြစမ်းပါ။ တို့ကိုကြ စစ်ကျွန်တွေတဲ့ မင်းတို့အခု သူပုန်ကျွန်
ဖြစ်နေပြီ။ ကျွန်ချင်းတူခဲ့ရင်တောင် ဂုဏ်သိက္ခာချင်း မတူဘူး
ကွ။ မင်းတို့ နားလည်တဲ့ နိုင်ငံရေးဆိုတာ (စစ်တပ်ကို မုန်းတယ်) ဆိုတာထက် မပိုပါဘူး။
မင်းတို့သံပြိုင် ဟစ်ကြွေးခဲ့ကြတယ်၊ ဘာတဲ့ ဗိုလ်ချုပ်ပေးတဲ့
စစ်ပညာ ပြည်သူတွေကို သတ်ဖို့မဟုတ်ဘူးတဲ့။ ခု မင်းတို့ကို ပြန်မေးမယ်။ သူပုန်ပေးတဲ့ စစ်ပညာက ပြည်သူတွေကို သတ်ဖို့လား၊ စာသင်ကျောင်း မီးရှို့ဖို့လား၊ ဗုံးခွဲဖို့လား၊ ဆရာ/မတွေကိုသတ်ဖို့လား၊ ဒလန်လို့ စွပ်စွဲပြီး သတ်ဖို့လား။ သူပုန်ကျွန်ခံ
ဖို့လား။ ဖြေကြလေကွာ။ မင်းတို့ ဘယ်ကို ဦးတည်လျှောက်နေကြတာလဲ? ဘာတွေ လုပ်နေကြတာလဲ?
မဲမသမာမှု ဖြစ်တာကနေ စပြီး နိုင်ငံရေး ခုလိုဖြစ်လာတယ်။ ကိုဗစ်က ဝင်မွှေတယ်။ နိုင်ငံရေး စားဖားတွေက အမုန်းတရား
တွေကို နှိုးဆွလို့ အခုလောက်အထိ ရှုပ်ထွေးသွားရတာ။အချိန်
တစ်ခုပြီးတဲ့အခါ ပုံမှန်ပြန် လည်ပတ်သွားလိမ့်မယ်။ ဘယ်အရာမှ ထာဝရမြဲမနေပါဘူး။
ငါတို့ကိုယ်တိုင် တောင်းတန်းမှာ တာဝန်ကျဖူးတယ်။ ဒုက္ခသုက်ခတွေကို သိတယ်။ ညီလေးတို့ ညီမလေးတို့ ပြန်လာခဲ့ကြ၊ တပ်မတော်နဲ့ လက်တွဲကြမယ်၊ အတူရင်ဆိုင် ဖြေရှင်း
ကြစို့။ နိုင်ငံရဲ့ ပြဿနာဟာ တို့အားလုံး ပြဿနာ ဖြစ်တယ်။
မလွတ်မြောက်နယ်မြေကနေ လွတ်မြောက်နယ်မြေဆီ ပြန်
လာခဲ့ကြ။ အမုန်းတရားတွေ ခဝါချခဲ့ကြ။ လာ တို့တွေ လက်
တွဲကြမယ်။ ဟိုးမှာတွေ့လား သိပ်လှတဲ့ ရောင်နီနွေးနွေးတွေ။
ချစ်ခြင်းများစွာဖြင့်
25/ 7/ 2021 (Sunday)
