အနီတွေက တိုက်ကွက်ပြောင်းနေပြီ ခင်ဗျားတို့ကို အမှည့်ချွေ ချွေနေပြီ ။
သူတို့ဖက်က တပ်ကိုလည်း မတိုက်နိုင်ဖူး ၊ ကျောင်းသူ ကျောင်းသား ကလေးတွေကိုလည်း ခြောက်လှန့်ရုံပဲ လုပ်ရဲတယ် ။ ခင်ဗျား လူတွေကိုတော့ သူတို့ လက်ရဲ ဇတ်ရဲ သတ်နေတာ များလာပြီ ။
ခင်ဗျားမှာ စုစည်းပြီး ပါတီဝင်အင်အား အများအပြား ရှိနေပါတယ် ။ အကယ်၍ ယခုဖြစ်သလို ဆိပ်ကမ်းက အမတ်လောင်း အသတ်ခံရရင် ဆိပ်ကမ်းမှာ ရှိတဲ့ အနီ အမာခံတွေကို ခင်ဗျားတို့ အင်အားစုပြီး ပြဿနာရှာကြရမယ် ။
အဲဒါဆို တပ်မတော် နဲ့ ရဲ တွေ လာလိမ့်မယ် ။ ဖြေသိမ့်ဖြောင့်ဖျလိမ့်မယ် ။ လက်မခံနဲ့ တရားခံ မမိမချင်း ပြဿနာရှာနေရမယ် ။
နောက်ဆုံး ခင်ဗျားကိုယ်တိုင် ကိုသာဝကို တွေ့အောင် ကျိုးစားရမယ် ။ ခင်ဗျားတို့ စီနီယာ ဂျူနီယာတွေပဲ တွေ့ရအောင် ဖန်တီးနိုင်ရမယ် ။ အဲလောက်မှ မစွမ်းရင် ခင်ဗျား နဲ့ ဥက္ကဌ ရာထူး ထိုက်တန်သလား ပြန်စဥ်းစားပေတော့ ။
တွေ့ရင် လက်နက် တပ်ဆင်ပေးမှာလား (ပြည်သူ့စစ်) ၊ ကိုယ့်ပြဿနာကို ရှင်းရမှာလား ပြတ်အောင်မေး ။ မပြတ်မသား ဝေ့လည်ကြောင်ပတ် ပြောနေရင် ပြန်ခဲ့တော့ ။
ကိုယ့်အုပ်စုကိုယ်ဖွဲ့ ကိုယ်ဒါးကိုသွေး တွေ့တဲ့ အနီ ခုတ်ကြပေတော့ ။ ဒါမှ သာဝက လှုပ်မယ်ထင်တာပဲ ။ ကိုယ့်လူကို ကာကွယ်မပေးနိုင်တဲ့ ပါတီကြီးကို ပြည်သူတွေ အထင်ကြီးလေးစားမှာ မဟုတ်ဖူး ။
ဒီအချိန်မှာ ဥပဒေကြောင့် အနီတွေ အုပ်စုလိုက် မလုပ်ရဲကတော့ဖူး ခင်ဗျားတို့ လုပ်ရဲကြရမယ် ။ ပြဿနာ ဖြစ်လာရင် တပ်ချုပ်ကို လက်ညှိုးငေါက်ငေါက်ထိုးပြောပြီး ရင်ကော့ထောင်ထဲ ဝင်စမ်းဗျာ ၊ နိုင်ငံရေး သိက္ခာဆိုတာ အဲဒါမျိုး ဗျ ။
ကိုယ်စွမ်းကိုယ်စ ပြရမယ့် အချိန်ဆို ပြပေတော့ ၊ ခင်ဗျားတို့ ဗိုလ်ချုပ်လူထွက်တွေ သတ္တိ အဲသလောက် မနည်းပါဖူး ။
မျိုးဝင်း
(ဒီလိုကောင်တွေကို ကြောက်နေရင် တိုင်းပြည် နဲ့ ပြည်သူကို ခင်ဗျားတို့ ဘယ်လို ကာကွယ်ကြမှာလဲ)
